Daar ben ik dan!

Zo, daar ben ik dan eindelijk!

Na een veel te korte nacht stond ik gisterochtend op het vliegveld. Gelukkig was ik niet alleen, Hilbert en Bert waren er ook en Nienke en Marsha. Zij via Zurich, ik via Wenen. Maar alles is helemaal goed gegaan! In Wenen ben ik wel nog aangehouden door een of andere piet (al zou hij niet echt zo hebben geheten, gezien zijn huidskleur). Hij vroeg wat ik in Kosovo te zoeken heb, maar deed niet moeilijk ofzo.. Verder waren de vluchten ok, al had ik wel hoofdpijn van het gebonk van de motoren (zat naast de vleugel).

Eenmaal aangekomen in Kosovo stond Thera (mijn stagebegeleidster) me op te wachten op het vliegveld, en gingen we gezamelijk op weg naar Peja, waar ik de komende 6 weken zal zijn! Je merkt wel dat het Oost-Europa is. De meeste huizen zijn in onze ogen nog niet helemaal af, hoewel er ook hele mooie gebouwen zijn. Ik zal proberen volgende keer wat foto's te plaatsen. Zelf verblijf ik in een goed huis en heb ik een eigen kamer op zolder met keuken en badkamer ingebouwd! Ik kreeg gelijk bij aankomst de sleutel van het huis, de poort en Thera's appartement. Misschien heb ik dan toch een vertrouwswaardige uitstraling..?

De mensen hier zijn (voor zover ik ze heb ontmoet) sowieso erg vriendelijk! Vanmorgen was er een kerkdienst ('mijn' huis staat vlak naast de kerk, aangezien ik bij de voorganger inwoon) waarbij ik me moest voorstellen. Sorry Hilbert, ik heb niet gezegd dat ik een vriend heb (stond niet in de instructies..), maar daar komen ze snel genoeg achter. Zeker als jij hier bent:-)
Na de dienst heb ik een beetje gepraat met verschillende mensen, waaronder een paar meiden uit de VS die helpen in de kinderopvang.

Helaas was mn start niet helemaal vlekkeloos. Gisteravond zou ik eten met Thera, Gani (de teamleider en voorganger) en zijn zoon Timi. Thera had spagetti gekookt en het zag er allemaal prima uit. Maar ik merkte dat ik toch behoorlijk last van het slaaptekort had, dus ik ben met mn hand voor mn mond naar boven gerend en in de toilet een oranje goedje gedeponeerd.. Daarna ging het iets beter, maar ik ben toch maar direct gaan slapen..
Slaap was ook precies wat ik nodig had (heb gelukkig een geweldig bed!) en vanochtend had ik nergens last meer van.

Ik zit nu bij Thera in haar appartement. De moskee verderop riep de mensen op om te gaan bidden, wat natuurlijk nooit fout is. Hier heb ik voorlopig toegang tot het internet. Ze zijn bezig om internet voor mij te regelen in het kantoor, tot die tijd kan ik hier regelmatig terecht.